Un sorprendente testemuño sobre a tolemia. Un relato en primeira persoa sobre o que supón perderse e ter que reconstruírse desde cero. Unha historia vitalista que te agarra desde a primeira liña.

Hai uns anos rompinme por completo. Tanto como para que tivesen que atarme á cama dun hospital psiquiátrico para evitar que puidese facerme dano. Non teño nin idea de cando empezou a formarse a miña tolemia. Se cadra nacín xeneticamente predisposto. Se cadra fun macerando unha depresión ao calar certas cousas por non preocupar aos demais. Ou se cadra simplemente hai cerebros que da noite para a mañá fan crec e acabouse. Se algo descubrín en todo este tempo é que cando contas abertamente que se che foi a cabeza a xente enseguida lle pon o selo de tabú. Aínda que este libro escribino para min, por se as voces volven, é para calquera que pasase ou estea a pasar por algo parecido, e así romper dunha vez por todas o estigma das enfermidades mentais. Pero se simplemente che apetece xogar a ver o mundo como eu o vin mentres perdín o contacto coa realidade, este libro tamén é para ti.

3º-4º ESO